ŞİKÂYETİ KESİN!
Biraz edep ya hu! Yaz gelir sıcaktan, kış gelir soğuktan şikâyet ederiz. Biraz sıcak bassa, “ah biraz esse, yaprak kımıldamıyor” diyen bizler, rüzgâr esmeye başlasa bu kez de rüzgârla kavgaya gireriz. Hele yağmur dile gelse pek bir dertli. İyi ki insanın elinde değil doğanın ipleri. Biraz öfkelensek düşmanlarımızı yakar kavurur, kinlendi isek saçıp savurur, sözlerimizle ortama buz kestirir, küfürleri belki sağanak sağanak yağdırırız diye düşünüyorum. Nereden mi biliyorum bunları? Tecrübe desem inanır mısınız?
İyi ki rızık kapısı elimizde değil, kapıya geleni kovar, çelik kilit taktırır, kıyamet saatine kadar bencilce, yapayalnız tıkınırdık. Bize verilen onca nimete ihanet eder sonra da obez oldum der hayıflanır, bu kez de bunun için harcamaya sızlanırız. Hiç bıkmadık dırdırdan, vırvırdan, zırzırdan, gırgırdan, mırmırdan, hırhırdan… Ne zaman barış içinde, kardeşçe yaşayabilecek, “Hoş geldin. Gel, bu dünya sana da bana da yeter. Zaten ne sana ne bana kalacak” demeyi bilebilip başarabilip durumu kotarabileceğiz biliyor musunuz? Biz susup O ve elçisi konuştuğu zaman. Şikâyeti kesip şükrü artırdığımız, yerden ve gökten rızıklandırılmayı hak etmek için, edepsizliğin her türünden kaçıp edeple yoğrulduğumuz zaman. Edep ya hu! Edep ey kul!
Hatice Dilek Cengiz
