“…Yaptığım kötülüklerin ve işlediğim kusurların şerrinden sana sığınırım. Bana lütfettiğin, üzerimdeki nimetlerini yüce huzurunda minnetle anıp, bunların senden olduğunu kabul ederim. Aynı şekilde günahımı da kabul ve itiraf ederim. Beni bağışla; çünkü senden başka hiçbir kimse günahları affedip bağışlayamaz.”
(Buhârî, “Deâvât”, 2, 15; Ebû Dâvûd, “Edeb”, 101)
