Düşünmatik-29
Dedi: Kötülükle ve kötülerle mücadele kimin derdi hiç dikkat ettin mi?
Dedim: Bazen kulağı, bazen gözü, bazen de bizatihi nefsiyle bunu görmeyen, işitmeyen, tatmayan olmuş mudur ki?
Dedi: Şahit olmamış ya da bizzat tecrübe etmeyen yoktur evet ama bir tecrübe devşirilmiş midir ki, kötüler kötülüklerine bu kadar pervasız devam edebiliyor.
Dedim: Her zaman mümkün değil ki, farkında olsak bile engel olabilmek.
Dedi: Allah’ın kimseden kaldıramayacağını istemediğini bilen ben, gücümün yettiği, elimin erdiği, gözümün gördüğünden sorumluyum.
Dedim: Yani ne yapabiliyorsan onu yap diyorsunuz.
Dedi: Evet. Oysa çoğu zaman, dilsiz, elsiz, gözsüz hatta yüreksizmiș gibi yaşananların canlı şahidi olup, ahiretimize ne acı ki ortak olduğumuz veballerin ağırlığı ile göçmeye aday olduğumuzu bile düşünmüyoruz, yahut umursamıyoruz. Uyuşmuş yahut uyuşturulmuş hayatlar, biteviye süren, kendi gölgesinden bile korkan, elinden emziği alınmadığı sürece açlığın son demine kadar “yeter’ bile diyemeyip, hakkını bilmekten, aramaktan, ve tabi almak için mücadelen uzak,cahil, aciz, tembel bir halde, göçüp gidecek olunması, beni düşündüren. Ne hazin!
Dedim: Nasıl yani?
Dedi: Engel olabilirken olmadığımız her şart, ortam ve sonuçtan sorumluyuz kardeşim.
Dedi: İstesek ama gücümüz yetmese de mi?
Dedi: Hayır. Gücün yettiği halde istemediğin, uğraşmadığın, es geçtiğin, hatta ‘iyi olmuş’ diyerek hak verip gıyaben ortak olduğun her kötülük sana da yazılıyor.
Dedi: Peki çözüm ne?
Dedim: Durmamak, susmamak, boșvermemek. Canlı, akıllı, doğru, kararlı olup, iyileri ve iyilikleri, neye gücümüz yetiyorsa onunla beslemek. Dua ile, mal ile, can ile, eğiterek, öğreterek, hatırlatarak. Kötüleri ve kötülüklerini ise yine dua, mal ve can ile durdurmak için, bir saniye bile gevşemeyerek. Görüyorum ki su da uyumuyor düşman da…Rabbim bizi elimizle işlediklerimizin akıbetinden korusun. Tevbeyle bizi yolunun yolcusu olmaya aday kılsın. Amin
29 Kasım 2022
5 Cemazi-el Evvel 1444
Hatice Dilek Cengiz
