BU ŞARKI BİTECEK!
Hani hep söyleriz ya bu sözü, devam edeceğini umduğumuz işler için “Bu şarkı bitmez” diye. Ama bilin ki bu hayat bitecek. Yaşananlar, çekilenler, söylenenler, beklenenler, istenenler bir gün bitmese de bu hayat ansızın bitecek…
Bitmeyecek şarkıların sözlerini yazmak isteyenler, kendileri yazamaz belki ama yazdırtabilirler “sürücü” ve “şahit” diye isimlendirilen kâtip meleklere. Başlayın öyleyse yazdırmaya. Ağıt yakmayın, kahroldum, bittim demeden, kendi kokuşmuş hayatlarını birer nağmeyle süsleyen keş tiplere takılmayın. Anlamadığınız, tanımadığınız, hayatını bilmediğiniz, bilseniz tiksineceğiniz kişilerin ezgileri kulaklığınızdan beyninize bir yığın çöp doldurmasın. Gece, yükü boşaltmak içindir, çöp, zehir, radyasyon doldurmak için değil.
Sanki hâlâ küçük bir çocuk gibi çalıp söyleyen, hep eğlenen, dans eden, poz verenlerle yan yana olamıyorum, konserine bile gidemiyorum, keşke bir imzalı resmini alsaydım derken, kâtiplere kötü notlar yazdırtmayın. Haramdan razı olanlar, gözünün ferini, yüreğinin muhabbetini boş işlere akıtanlar, onlarla haşrolmaya, onlarla aynı azabı tatmaya adaydırlar. Yok, öyle yağma!
Sen öyleyse sev sevmen gerekenleri, kaç kaçman gerekenlerden. Şarkıcı isimleri mi, Kur’ân süreleri mi tercihin? Saçma sapan ezgiler mi, Peygamber sözleri mi belleğini dolduran? Yoksa her ikisi de mevcut diyerek alayla baş mı sallıyorsun şu an ben görmesem de?
Ey şu satırları okuyan genç! Tercih senin, göz, kulak ve gönül şahit olmak içindir yaptıklarına. Kork şahitlerinden! Bunlar senin azaların, bu şarkı da senin. Dilersen artık farklı telden çalmaya başlayabilirsin.
Hatice Dilek Cengiz
Yaşam Koçu-Gıda Müh.-Yazar
“Sarp Yokuş” adlı kitabından alıntıdır.
