- Sınandığı konularda Rabbinin emirlerini tam olarak yerine getirmeyi gerektirir. (2/125)
- Sadece kendisini değil soyunu da düşünerek dua eder. (2/125)
- Bulunduğu yerin emin bir belde olması için çalışır ve dua eder.(2/126)
- Allah’a ve ahiret gününe iman edenlere dua eder.(27126)
- Nesli ile birlikte ibadet yapılacak yer inşa eder.(2/127)
- Kendi Rabbine bizi boyun eğenlerden kıl, neslimizden de itaatkar bir ümmet çıkar diye dua eder.(2/128)
- Kavminin akıbeti için dertlenir : ‘Onlara senin ayetlerini okuyacak, kitap ve hikmeti öğretecek, onları temizleyecek bir peygamber gönder, üstün gelen ve her şeyi yapan’ sensin der. (2/129)
- Evlatlarına vasiyeti:’ Allah sizin için bu dini seçti. ‘O halde sadece müslümanlar olarak ölünüz.’ demiştir.
- Rabbi ona: ‘Müslüman ol!’ dediğinde, ‘Alemlerin Rabbine teslim oldum!’ demişti.
- Şüphesiz İbrahim Nuh’un milletinden di. Çünkü rabbine ‘Kalbi selim!’ ile geldi. (37/83,84)
- Asrının hükümdarı Nemrud’a: Benim Rabbim öldürür ve diriltir’ dediğinde, ‘Ben de öldürür ve diriltirim!’ deyince. ‘Benim Rabbim güneşi doğudan doğruyor haydi sen de batıdan doğursana!’ demiştir. (‘2/258)
- Rabbine: ‘Rabbim bana ölüleri nasıl dirilttiğini göster?’ demiş, ‘Yaksa inanmadın mı Ya İbrahim?’ diye sorduğunda, ‘İnandım fakat Kalbimin mutmain olması için!’ cevabını vermiştir. Allah ise : ‘Dört kuş yakala, onları yanına al, sonra kesip parçalarını her bir dağa koy. Sonra onları kendine çağırdığında koşarak sana gelirler. Bil ki Allah azizdir ve hakimdir!’ buyurmuştur. (2/260)
- Kitap ehli O’nun hakkında tartışır, hal bu ki Tevrat ve İncil O’ndan sonra inmiştir. Bilgileri olmayan konular da bile tartışmaktan geri durmazlar. (3/75,76)
- İbrahim ne Yahudi ne de Hıristiyan’dı. O hanif olan bir tanıyan bir mümindi ve müşriklerden de değildi. (3/77)
- İnsanların İbrahim’e en yakını: Ona uyanlar, Hz. Muhammed ve ona iman edenlerdir. Allah iman edenlerin dostudur.” (3/78)
- Babasına: ‘ Babacığım! Duymayan, görmeyen ve sana fayda sağlamayan bir şeye niçin taparsın?’ (19/42)
- ‘Babacığım sana gelmeyen bir ilim geldi bana. Öyle ise bana uy ki seni düz yola çıkarayım!’ (19/43)
- ‘Babacığım; Şeytana kulluk etme! Çünkü o çok merhametli olan Allah’a asi oldu!’ (19/44)
- ‘Babacığım! Allah ‘ın sana gazaplanmasından ve şeytanın yakını olmandan korkuyorum!’ (19/45)
- Babası: ‘Ey İbrahim! sen benim ve atalarının ilahlarından yüz mü çeviriyorsun? Eğer bundan vazgeçmezden seni taşa tutarım! Uzun bir zaman benden uzak dur!’ demiştir. (19/46)
- İbrahim! :’Selam olsun sana! Senin için Rabbimden mağfiret dileyeceğim. Çünkü o bana karşı çok lütufkardır.’ (19/47)
- ‘Sizden ve Allah’ın dışında taptıklarınızdan uzaklaşıyor ve Rabbime yalvarıyorum. Umuyorum ki Rabbime dua etmekle asla bedbaht olmam!’ (19/48)
- İbrahim’in babası için af dilemesi, sadece ona verdiği bir sözden dolayı idi. Ne var ki onun Allah’ın düşmanı olduğu net olarak belli olunca, kendisinden uzaklaştı. Şüphesiz ki İbrahim çok yumuşak huylu ve pek sabırlı idi. (9/114)
- ‘Kafir olarak ölüp te Cehennemlik oldukları belli olanlara akraba dahi olsalar, Allah’a eş koşanlar hakkında af dilemek ne peygamber ne de iman edenlere yakışmaz.’ (9/113)
- Allah İbrahim’e İshak ve Yakup’u bağışladı ve her birini peygamber kıldı. (19/49)
- Allah kesin iman edenlerden olması için göklerin ve yerin melekutunu gösteriyordu. (6/75)
- ‘Gecenin karanlığı onu kaplayınca bir yıldız gördü. ‘Yıldız batınca, ‘Batanları sevmem!’ dedi. (6/76)
- ‘Ayı doğarken görünce; Rabbim budur!’ dedi.O da batınca ; ‘Rabbim bana doğru yolu göstermez is sapanlardan olurum!’ dedi. (6/ 77)
- ‘Güneşi doğar görünce de: ‘Rabbim bu zira bu daha büyük!’ dedi. O da batınca : ‘Ey kavmim, bensizin ortak koştuklarınızdan uzağım.’ (6/78)
- ‘Hanif olarak yüzümü gökleri ve yeri yaratan Allah’a çevirdim ben müşriklerden değilim!’ dedi. (6/79)
- Kavmi onunla tartışmaya girişti. Onlara dedi ki: ‘Beni doğru yola iletmişken Allah hakkında benimle tartışıyor musunuz?.Ben sizin ortak koştuğunuz şeylerden korkmam. Ancak Rabbimin dilemesi hariç. Rabbimin ilmi her şeyi kuşatmıştır hala ibret almıyor musunuz?’ (6/80)
- ‘Siz Allah’ın haklarında hiçbir hüküm indirmediği şeyleri O’na ortak koşmaktan korkmazken, ben sizin ortak koştuğunuz şeylerden nasıl korkarım. Şimdi kıyaslayın da söyleyin. İki gruptan hangisi güven de olmaya daha layıktır!’ (6/81)
- İnanıp ta imanlarına herhangi bir haksızlık bulaştırmayanlar var ya işte onlar güven de olmaya layıktır. ve doğru yolu bulanlar da ancak onlardır.’ (6/82)
- İşte bunlar, kavmine karşı İbrahim’e verdiğimiz delillerimizdir. Biz dilediğimiz kimselerin derecelerini yükseltip, şüphesiz ki senin Rabbin hikmet sahibidir, hakkı ile bilendir.’ (6/83)
- ‘Allah’a yemin ederim ki, siz ayrılıp gittikten sonra putlarınıza bir oyun oynayacağım!’ (21/57)
- ‘Yavaşça putlarının yanına vardı! Oraya konmuş yemekleri görünce yemiyor musunuz? ( 37/91)
- ‘Neden konuşmuyorsunuz? dedi. (37/92)
- ‘Sonra da İbrahim onları paramparça etti. Yalnız onların büyüğünü bıraktı. Belki ona müracaat ederler diye. (21/58)
- Putperesler koşarak İbrahim’e geldiler. (37/94)
- İbrahim: ‘yonttuğunuz şeylere mi ibadet edersiniz?’ dedi. (37/95)
- ‘Oysa ki sizi ve yontmakta olduklarınızı Allah yarattı!’ dedi. (37/96)
- ‘Bunu ilahlarımıza kim yaptı. Muhakkak o zalimlerden biridir dediler.’ (21/59)
- ‘Bir kısmı: Bunları diline dolayan bir genç duyduk. Kendisine İbrahim denilirmiş dediler.’ (21/60)
- ‘O halde onu hemen insanların önüne çağırın. Onlar da şahit olsunlar. ‘ (21/61)
- ‘Bunu ilahlarımıza sen mi yaptın ey İbrahim! ‘dediler. (21/62)
- ‘İbrahim: Belki de bu işi şu büyükleri yapmıştır. Hadi onlara sorun eğer konuşuyorlarsa ‘ dedi. (21/63)
- ‘ Bunun üzerine kendi vicdanlarında: ‘Zalimler sizlersiniz sizler! ‘ dediler. (21/64)
- Sonra tekrar eski inanç ve tartışmalarına döndüler. ‘Sen bunların konuşmadığını pek ala biliyorsun!’ dediler. ( 21/65)
- İbrahim : ‘Öyle ise Allah’ı bırakıp ta size hiç bir fayda veya zarar vermeyen şeylere hala tapacak mısınız?’ (21/66)
- ‘Size de Allah’ı bırakıp taptıklarınıza da yuh olsun. Siz akıllanmaz mısınız?’ (21/67)
- ‘Eğer iş yapacaksanız yakın onu da ilahlarınıza yardım edin!’ dediler. (21/68)
- ‘Onun için bir bina yapın ve derhal onu ateşe atın!’ dediler. (37/97)
- İbrahim onlara dedi ki: ‘Siz sırf aranızda ki Dünya hayatına has muhabbet uğruna Allah’ı bırakıp bir takım putlar edindiniz. Sonra kıyamet günü, birbirinizi tanımazdan gelecek ve birbirinize lanet okuyacaksınız. varacağınız yet cehennemdir ve hiç yardımcınız da yoktur. ‘(29/25)
- Ey ateş İbrahim için serinlik ve esenlik ol!’ dedik. (21/69)
- Böylece ona bir tuzak kurmak istediler. Fakat biz onları daha çok hüsrana uğrayanlar durumuna soktuk. (21/70)
- ‘Oradan kurtulan İbrahim ‘ Ben Rabbime gidiyorum O bana doğru yolu gösterecek!’ dedi. (37/99)
- ‘ O Rabbim bana Salihlerden olacak bir evlat ver! ‘dedi. (37/100)
- ‘İşte o zaman biz onu uslu bir oğul ile müjdeledik.’ (37/101)
- ‘Babası ile beraber yürüyüp gezecek çağa erişince: ‘Yavrucuğum rüyamda seni boğazladığımı görüyorum. Bir düşün ne dersin?’ dedi. O da.: ‘Babacığım emrolunduğun şeyi yap! İnşaallah beni sabredenlerden bulacaksın!’ (37/102)
- ‘Her ikisi de teslim olup onu alnı üstüne yatırınca, ‘Biz Ey İbrahim! Diye seslendik. Rüyayı gerçekleştirdin. Biz iyileri böyle mükafatlandırırız. ‘ (37/ 105)
- ‘Bu gerçekten apaçık bir imtihandır. ‘ (37/106)
- ‘Biz oğluna bedel ona büyük bir kurban verdik.'( 37/107)
- ‘Ardından gelecekler arasında ona iyi bir nam bıraktık.! (37/108)
- ‘İbrahim’e selam!’ dedik. (37/109)
- ‘Biz iyileri böyle mükafatlandırırız.’ (37/110)
- Çünkü : ‘O bizim mümin kullarımızdandı.’ (37/111)
- ‘Elçilerimiz İbrahim’e müjde getirdiler ve ‘Selam sana dediler. O da selam dedi ve hemen kızartılmış bir buzağı getirdi.(11/69)
- ‘Ellerini yemeğe uzatmadıklarını görünce, onları yadırgadı ve onlardan dolayı içine bir korku düştü. Dediler ki ‘Korkma! biz rabbinin melekleriyiz. Lut kavmine gönderildik. (11/70)
- ‘O esnada hanımı ayakta idi: Ona İshak’ı ve ardından Yakup’u müjdeledik. kadın güldü! (11/71)
- İbrahim’in hanımı: ‘Olacak şey değil! ben bir yaşlı kadın ve eşimde bu kadar yaşlanmışken ben mi çocuk doğuracağım? Bu gerçekten şaşılacak şey!’ dedi. (11/72)
- Melekler dediler ki: Allah’ın emrine şaşıyor musunuz? Ey ev halkı! Allah’ın rahmeti ve bereketi sizin üzerinizdedir. Şüphesiz ki O övülmeye layıktır, iyiliği boldur. ‘ (11/73)
- İbrahim kendisinden korku gidince ve müjde geldikten sonra Lut kavmi hakkında bizimle mücadeleye başladı. (11/74)
- İbrahim cidden yumuşak huylu, bağrı yanık ve kendisini Allah’a vermiş biri idi. (11/74)
- Melekler dediler ki: Ey İbrahim! Bundan vazgeç Çünkü Rabbinin emri gelmiştir. Ve onlara geri çevrilmeyen bir azap gelecektir!’ 11/76)
HAZIRLAYAN: Hatice Dilek Cengiz
