Hadis (Tirmizi)

“Kim Allah’tan istemezse dua etmezse Allah o kişiye gazaplanır.” Tirmizi, Dua: 3373, İbn Mace, Dua:17

Hadis (Beyhaki)

“Açıktan günah işleyenleri anlatmaktan niçin çekiniyorsunuz? İnsanlar onları ne zaman tanıyacak? Onların kötü eylemlerini anlatın ki, insanlar onlardan sakınsınlar, zarar görmekten korunsunlar.” Hadis (Beyhaki)

Hadis (Taberanî)

Hayâ ve iman (birbirinin) yakınlarıdır. Bir arada bulunurlar. Bunun için biri kaldırıldığı vakit diğeri de kaldırılmış olur. Taberanî, Evsat, 8309, IX, 144, Hakim, I,22)

Hadis (Müsned-i Şihab 11)

“Allahım seninle dirildim ve sana yöneldim,sana baglandım.Ümidim sensin,dayanagım sen…Allahım,hem bütün gayretimle istedigim/hedefledigim şeylerde,hem de hakkını veremedigim/yeterince ilgilenemedigim ve Senin benden daha çok daha iyi bildigin hususlarda bana yeterli ol/Kendinden başkasına muhtaç etme.Allahım,beni sana karşı saygılı olmakla/takvayla azıklandır.Günahımı bagışla,her ne yana dönüp yöneldiysem,yönelişimin hayır için olmasını sagla…”Amin..(Müsned-i Şihab 11)

Hadis (Ebu Davut, Vitr 20)

“Kur’an’ı okuyup ona sahip çıkan kimseye (ahirette): ‘Oku ve (cennetin derecelerine) yüksel, dünyada nasıl ağır ağır okuyor idiysen öyle oku. Zira senin makamın, okuduğun en son ayetin seviyesindedir.” denir.

(Ebu Davud, Vitr 20)

Hadis (Müslim)

Birbirimize karşı mütevazi olmamızı, Allah bana vahiyle emretti. Öyle ki, hiç kimse kimseye karşı övünmesin ve hiç kimse, hiç kimseye zulmetmesin. Hadis (Müslim)

Hadis (Beyhaki)

Açıktan günah işleyenleri anlatmaktan niçin çekiniyorsunuz?

İnsanlar onları ne zaman tanıyacak?

Onların kötü eylemlerini anlatın ki, insanlar onlardan sakınsınlar, zarar görmekten korunsunlar. (Beykaki)

Hadis

“Birinizin gönlünden Müslüman kardeşine faydalı bir öğüt geçiyorsa onu ona söylesin” Hadis (İbn-i Adiyy)

Beyhaki, es-Sünenü’l – Kübrâ, 4/ 444

“Oruç, sadece yeme-içmeyi terk etmek değil, boş laf ve kötü sözden de uzak durmaktır. Şayet biri sana, kötü söz söyler ve kaba davranırsa “Ben Oruçluyum” de.”

Beyhaki, es-Sünenü’l- Kübrâ, 4/ 444

Tirmizi, Zühd, 43, (2377)

“Bir sürüye salınan iki aç kurdun sürüye verdiği zarar, kişinin mal ve şeref hırsıyla dine verdiği zarardan daha fazla değildir.”
(Tirmizi, Zühd, 43, (2377)