Hayatın Bana Öğrettikleri-87
Bazı insanlar vardır;
Elinden geldiğince gülümser.
Elinde varsa verir.
Almak için vermez.
Verdiğini hatırlatmaz.
Veremediğinde üzülür.
Arayıp sorması özlemindendir.
Ağlaması samimiyetindendir.
Yüreğinde hüzün gizlidir.
Gözlerinde anlam yüklüdür.
Sözünde tecrübe saklıdır.
Varlığı rahmet olsun için uğraşır.
Yokluğunda “Ah olsaydı” dedirtir.
Anıldığında yürek ısıtır.
Hatıraları yüz aydınlatır.
İzleri içe mutluluk serper.
Sözü eğip bükmez.
Yakıp yıkmak için konuşmaz.
Bildiğini konuşur, bilmiyorsa araştırır.
Yaşamak için öğrenir, öğrendiğini yaşar.
Doğallığı duruşuna özgünlük katar.
Taklit etmediği her halinden bellidir.
Şahsiyeti etrafına sirayet eder.
Açık olmak gerektiğinde nettir.
Susulması gerektiğinde konuşmamayı bilir.
Kıymet verdikleri kıymete değerdir.
Korkusu, sevgisi hep Rabbinin rızasını kazanma niyetine endekslidir.
Bu vb. onu o yapan her şeyin,
Rabbiyle olan bağının bir yansıması, olduğunu öğrendim.
1 Şubat Cumartesi
2 Şaban 1446
Hatice Dilek Cengiz www.huzuryasamkocu.com
